Στην εποχή της ντοπαμίνης, της γρήγορης επιβράβευσης, όλα τα κάνουμε για να νιώσουμε χαρά. Έχουμε χάσει το όριο της χαράς.

Ζητάμε ντοπαμίνη κάνοντας χρήση τα social networks. Έτσι ώστε να πάρουμε κάποια like και να αισθανθούμε ωραία.

Η ντοπαμίνη είναι η ουσία της επιβράβευσης. Όταν κάποιος παίζει τζόγο στην νίκη νιώθει ωραία.

Από την άλλη η σεροτονίνη είναι μια τρυπταμίνη. Η σεροτονίνη είναι η ουσία της ευτυχίας. Δεν είναι εύκολο να φτάσει σε ικανοποιητικά επίπεδα, θέλει δουλειά και εξάσκηση.

Είναι το ευ ζην χωρίς να υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να την αυξήσουμε. Χρειάζεται δουλειά και δεν είναι επιβράβευση αλλά μια συνεχόμενη αίσθηση ευτυχίας.

Έτσι διαχωρίζω αυτούς τους νευροδιαβιβαστές.

Κόλαση η ντοπαμίνη
Παράδεισος η σεροτονίνη.