"Να ζει κανείς ή να μη ζει;" – η απόλυτη υπαρξιακή ερώτηση του Σαίξπηρ. Στον πυρήνα της, αφορά την ίδια την ύπαρξη: Πρέπει κανείς να υπομένει τις δυσκολίες της ζωής ή να αναζητήσει μια διέξοδο (όπως σκέφτεται ο Άμλετ, μέσα από τον θάνατο);
Αλλά ας το επεκτείνουμε πέρα από τη ζωή και τον θάνατο. Είναι πραγματικά ένα ερώτημα για τη δράση ή την αδράνεια, τη συμμετοχή ή την αποχή. Παλεύουμε ενάντια στις δυσκολίες ή απλά τις αποδεχόμαστε; Ρισκάρουμε με αβεβαιότητα ή παραμένουμε παθητικοί για να αποφύγουμε τον πόνο;
Φιλοσοφικά, αυτό συνδέεται με:
Υπαρξισμός (Σαρτρ, Καμί) – Δημιουργούμε το δικό μας νόημα στη ζωή, ακόμα κι αν το σύμπαν είναι αδιάφορο. Να ζεις σημαίνει να επιλέγεις, να δρας, να βρίσκεις νόημα. Να μη ζεις σημαίνει να παραδίδεσαι στον μηδενισμό.
Στωικισμός (Μάρκος Αυρήλιος, Επίκτητος) – Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, αλλά πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με αρετή και δύναμη. Να ζεις σημαίνει να επιμένεις.
Βουδισμός – Η ζωή είναι πόνος (dukkha), αλλά η απελευθέρωση έρχεται με την αποδέσμευση από τις επιθυμίες. Το να μη ζεις δεν σημαίνει να πεθάνεις, αλλά να ξεπεράσεις το βάρος της ύπαρξης.
Απουρδισμός (Καμί) – Η ζωή δεν έχει εγγενές νόημα, αλλά πρέπει να αποδεχτούμε το παράλογο και να συνεχίσουμε να ζούμε. Ο Άμλετ παλεύει με αυτό – να επαναστατήσει ενάντια στο χάος ή να τα παρατήσει;