"Τα παιδιά και τα αυτονόητα που δεν προσφέρουμε"

Το κάθε παιδί σε αυτό τον κόσμο έχει δικαίωμα να υπάρχει,να έχει όνομα και οικογένεια,να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παιδεία, φίλους, ελεύθερο χρόνο, καθαρό περιβάλλον ζωής, τροφή, νερό. Απαγορεύεται η παιδική εργασία. Απαγορεύεται η εκμεταλλευση των παιδιών. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να αγαπιούνται και να αγαπούν,να μαθαίνουν,να γνωρίζουν,να είναι ευέλικτα.

Όλα οσα θεωρούμε δεδομένα για την παιδική ηλικία δεν είναι για όλα τα παιδιά του κόσμου. Κανένας δεν είναι υπεύθυνος για όλα αυτά τα αδικημένα παιδιά. Κακοποιούνται σε όλους τους τομείς και στερούνται τα βασικά.

Τα παιδιά που έχουν αυτονόητα τα δικαιώματα αυτά , που ζούνε σε ευνοϊκές συνθήκες ζωής,στερούνται τη χαρά,τη δημιουργία,την προσαρμοστικότητα. Μπερδέψαμε,οι ενήλικοι, την προσφορά με το καλομάθεμα,την αγάπη με το ντάντεμα και την παροχή των πάντων έτοιμα στα χέρια με την προσφορά,την οικογένεια με την κοινωνική εικόνα της. Ξεχάσαμε να δώσουμε στα παιδιά τα χρώματα να σχεδιάσουν τη ζωή τους και τους δώσαμε να ζούνε τα δικά μας όνειρα και τη δική μας "στενή"ζωή. Τα παιδιά από τη φύση του προσαρμόζονται πιο εύκολα από τους ενηλίκους και κατακτούν τη νέα πραγματικότητα άμεσα.

Τα όρια που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά θα φέρουν ελευθερία στη σκέψη και στα συναισθήματα. Θα μάθουν να χαίρονται ,να βάζουν σε σειρά τα θέλω και τις ανάγκες τους. Τα όρια οφείλουν και οι ενήλικοι να τα εξασκούν. Αυτό είναι το καλύτερο παράδειγμα.

Υπάρχουν παιδιά που στερούνται το παιχνίδι στη φύση,την κίνηση την ελεύθερη,την επαφή με τη γη. Χάνουν την αληθινή ζωή. Στερούνται τη δοκιμή και το λάθος,τη μυρωδιά,τη χαλάρωση. Πορωμένα στα ψηφιακά μέσα που κατακλύζουν τη ζωή τους:μουσική,εικόνα , παιχνίδι καθήμενα σε μια πολυθρόνα και σε ένα κρεβάτι,ζούνε τη ζωή τους εικονικά. Ο εγκέφαλός τους ελέγχεται από τις μηχανές και ο ψηφιακός τροπος ζωής διαμορφώνει την προσωπικότητα τούς.

Τα παιδιά σήμερα έχουν ανάγκη από αγάπη και προσοχή. Από χάδι και τρυφερότητα. Στη δείνη της τυποποιημένης μάθησης και κάλυψης των βασικών αναγκών τα παιδιά μεγαλώνουν απόμακρα,μόνα τους. Ζούνε σε περιβάλλοντα εντάσεων και γοργών ρυθμών. Καθώς μεγαλώνουν μαθαίνουν να μισούν,να μην αγαπάνε τους ανθρώπους ούτε τον εαυτό τους γιατί δεν τους έμαθε κανένας. Συνεχίζουν εναν αγώνα δρόμου επιβίωσης .Χάνουν τα χρόνια τούς,χάνουν την παιδική ηλικία.

Κλεισμένα σε "γυάλες" όπου η μητέρα και ο πατέρας είναι οι ιππότες στη σύγχρονη φυλακή τους δεν ξέρουν να ζουν,δεν αυτοεξυπηρετουνται,δεν ξέρουν να μασάνε το φαγητό τούς. Μιλάνε μηχανικά. Εστιάζουν μόνο στο ποια συμπεριφορά έχει αποτέλεσμα στο να κερδίσει μια ώρα ψηφιακό παιχνίδι παραπάνω. Είναι τα παιδιά που στα σαράντα έτη και εξήντα μένουν με τους γονείς τους,δεν ξέρουν να πληρώνουν λογαριασμούς,δεν μπορούν να ζουν χωρίς κηδεμόνες.

Η παιδική ηλικία φεύγει γρήγορα,όπως και η ζωή. Έμπνευση, ερεθίσματα, καλλιέργεια σκέψης, φαντασία, κίνηση,σχέσεις ανθρώπινες είναι τα μυστικά μιας πορείας εξέλιξης όπως ταιριάζει στον άνθρωπο.

Δώστε αγάπη στα παιδιά σας. Την ξεχνάτε την αγάπη.

Προσθέστε περισσότερα

Εδώ μπορείς να γράψεις ελεύθερα.

(Επιλέξτε Εικόνες. Προεραιτικό. Μέχρι 10 Με το ctl και click)


Περισσότερες Πληροφορίες