Οι μάσκες μέσα σε λίγες ημέρες από την έναρξη της σχολικής χρονιάς είναι αλληλένδετες με τη σχολική πραγματικότητα από τους μαθητές των σχολείων. Η αποχή είναι ανεπαίσθητη και οι μαθητές μαθαίνουν να χρησιμοποιούν σωστά τη μάσκα. Όπως και στα super markets, τα ιατρεία,τα μαγαζιά.

Στις τάξεις του Νηπιαγωγείου τα παιδιά δεν δυσανασχετούν με τη μάσκα,έμαθαν τη σωστή χρήση της, όπως εξάλλου μαθαίνουν να πλένουν τα χέρια ,να χρησιμοποιούν το αντισηπτικό,να έχουν σακουλάκια που να τοποθετούν τη μάσκα που έχει υγρανθεί. Μένουν με τη μάσκα όση ώρα είναι υποχρεωτική και συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία,την κοινονοικοποίηση,το παιχνίδι. Είναι μια πραγματικότητα! Μαθαίνουν την αναγκαιότητα της χρήσης της και που εξυπηρετεί. Όταν τα παιδιά γνωρίζουν για ποιόν λόγο φοράνε την μάσκα τα ίδια προσαρμόζονται στις εντολές.

Την πιάνουν από τα λαστιχάκια και όχι από το ύφασμα,παλεύουν με σακουλάκια με βρώμικες και με καθαρές μάσκες,ελέγχουν αν είναι η μύτη έξω. Κατανοούν τους κανόνες και έχουν την υπευθυνότητα να τους ακολουθούν. Οι κανόνες είναι βασική εκπαιδευτική ενότητα στο νηπιαγωγείο.

Υπάρχουν πρακτικές δυσκολίες με τη χρήση της μάσκας , αυτό δεν αλλάζει.Δυσκολεύονται στο να εισακουστούν,να εκφραστούν,να κάνουν χειλανάγνωση,να βλέπουν το χαμόγελο των συμμαθητών τους και της/του εκπαιδευτικού. Η πανδημία έφερε αλλαγές στο ζωντανό σύστημα της κοινωνίας και οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη διέξοδο, από να να προσαρμοστούν σε αυτές και να είναι ευέλικτοι.
.
Δεν θα σταθώ στο αν πρέπει ή όχι να χρησιμοποιείται η μάσκα στα σχολεία και πόσο μάλιστα στο νηπιαγωγείο. Αυτό είναι δουλειά των ειδικών. Θα σταθώ στην προσαρμοστικότητα των παιδιών, στην ικανότητά τους να κατακτούν νέες δεξιότητες και γνώσεις. Τα παιδιά όταν κατανοούν την αιτιότητα μια πράξης μπορούν να την πραγματοποιήσουν με συνέπεια.
Η στάση τους είναι δυναμική και έβαλαν στους ενηλίκους "τα γυαλιά στα μάτια".

της Λαμπροπούλου Βάιας