Τα παιδιά μιλάνε με σιωπές,με κινήσεις, με βλέμματα.

Το κάθε παιδί σε αυτό τον κόσμο έχει δικαίωμα να υπάρχει,έχει δικαίωμα στην ταυτότητά του, να διαθέτει όνομα και επώνυμο και μια οικογένεια.Όλα τα παιδιά του κόσμου χρειάζονται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παιδεία, φίλους, ελεύθερο χρόνο, καθαρό περιβάλλον ζωής, τροφή και καθαρό νερό. Απαγορεύεται η παιδική εργασία. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των παιδιών.Σας φαίνονται αυτονόητα; Κι όμως δεν είναι.

Σε πολλές χώρες τα παιδιά δεν έχουν δικαιώματα. Κανένας δεν είναι υπεύθυνος για αυτά τα παιδιά. Κανένας δεν ασχολείται με το σώμα και την ψυχή τους. Κακοποιούνται σε όλους τους τομείς και στερούνται τα βασικά.

Τα παιδιά που έχουν αυτονόητα τα δικαιώματα αυτά , που ζούνε σε ευνοϊκές συνθήκες ζωής,στερούνται τη χαρά. Μπερδέψαμε την προσφορά με το καλομάθεμα,την αγάπη με το νταντεμα και την στοργικότητα με την παροχή των υλικών αγαθών έτοιμα στα χέρια. Η οικογένεια που ένα παιδί χρειάζεται κατέληξε να είναι μόνο η εικόνα της ,η καλή παραδοχή στην κοινωνία,και όχι η ουσία του δεσμού των μελών της.Δώσαμε στα παιδιά τα ηνία να κάνουν κουμάντο στην οικογένεια και στην ζωή των άλλων ,να απαιτούν, να απειλούν και είναι αγενή. Ξεχάσαμε να δώσουμε στα παιδιά τα χρώματα να σχεδιάσουν τη δική τους ζωή και να ονειρεύονται όπως τα ίδια θέλουν.

Τα παιδιά χρειάζονται όρια.
Η ασυδοσία φέρνει στη σκέψη και στα συναισθήματα μια σύγχυση και δημιουργεί χαοτικές προσωπικότητες που δεν ξέρουν να χαίρονται,δεν ξέρουν να βάζουν σε σειρά τα θέλω και τις ανάγκες τους. Δεν μπορούν να διαχειριστούν την καθημερινότητα και δεν προλαβαίνουν να θέσουν στόχους ούτε να απολαύσουν την επίτευξη αυτών από τα ίδια. Τα στερούμε από την ικανοποίηση την αυτοαξίας.

Τα παιδιά χρειάζονται επαφή με τη φύση.
Υπάρχουν παιδιά που στερούνται το παιχνίδι στη φύση,την ελεύθερη- αυθόρμητη κίνηση ,την επαφή με τη γη. Χάνουν την αληθινή ζωή. Στερούνται τη δυνατότητα της δοκιμής και του λάθους,τις μυρωδιές της αποτυχίας και της επιτυχίας,τη χαλάρωση,την ξεκούραση μετά από αγώνα,την πορεία να σχεδιάζεις ένα πρόγραμμα,να προσπαθείς και να έχεις αποτέλεσμα. Πορωμένα, τα παιδιά σήμερα, στα ψηφιακά μέσα που κατακλύζουν τη ζωή τους:μουσική,εικόνα , παιχνίδι.Καθήμενα σε μια πολυθρόνα ,ζούνε τη ζωή τους εικονικά. Ο εγκέφαλός τους ελέγχεται από τις μηχανές και ο ψηφιακός τρόπο ζωής διαμορφώνει την προσωπικότητα τους. Η νέα κατάσταση που επέφερε η πανδημία δεν δικαιολογεί την απουσία της επαφής των παιδιών με τη φύση και τη σωματική δραστηριότητα. Οφείλουμε να περπατάμε και να γυμναζόμαστε μαζί με τα παιδιά, να πηγαίνουμε στο διπλανό πάρκο ή στο άλσος της πόλης ή στα ρυάκια των χωριών.Με ηρεμία και συζήτηση, με την αξιοποίηση των τεχνολογιών: να ακούμε μουσική, με επιλογή του παιδιού.Με τον τρόπο αυτό θα του δείξουμε πως το ακούμε ενεργητικά και σεβόμαστε τις επιλογές του. Αυτός είναι ο τρόπος να ισορροπήσουμε την εσωτερική του αναστάτωση.

Τα παιδιά σήμερα έχουν ανάγκη από αγάπη και προσοχή.
Χρειάζονται το χάδι και την τρυφερότητα που προσφέρουν ασφάλεια και προστασία. Στη δείνη της τυποποιημένης μάθησης και κάλυψης των βασικών οικονομικών αναγκών, τα παιδιά μεγαλώνουν απόμακρα και μόνα τους. Μοναχικά παιδικά χρόνια,σκυμμένα πάνω στην ηλεκτρονικές συσκευές να παίζουν κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι χωρίς ομιλία και με εικόνες βίας.Ζούνε σε περιβάλλοντα εντάσεων και γοργών ρυθμών,στο όνομα της κρίσης.Καθώς μεγαλώνουν μαθαίνουν να μισούν,να μην αγαπάνε τους ανθρώπους ούτε τον εαυτό τους γιατί δεν τους έμαθε κανένας την αγάπη. Συνεχίζουν έναν αγώνα δρόμου επιβίωσης .Χάνουν τα χρόνια τους,χάνουν την παιδική ηλικία.

Κλεισμένα σε "γυάλες" όπου η μητέρα και ο πατέρας είναι οι ιππότες στη σύγχρονη φυλακή τους.
Τα παιδιά δεν ξέρουν να ζουν,δεν αυτοεξυπηρετούνται,δεν ξέρουν να μασάνε το φαγητό τούς. Μιλάνε μηχανικά. Εστιάζουν μόνο στο ποια συμπεριφορά τους έχει αποτέλεσμα στο να κερδίσουν μια ώρα παραπάνω ψηφιακό παιχνίδι ή χρήματα ή μια ώρα παραπάνω στη νυχτερινή έξοδο. Είναι τα παιδιά που στα σαράντα έτη και στα εξήντα μένουν με τους γονείς τους,δεν ξέρουν να πληρώνουν λογαριασμούς,δεν μπορούν να ζουν χωρίς κηδεμόνες, συνήθως μπλεγμένοι με εξαρτήσεις πάσης φύσεως.

Η παιδική ηλικία φεύγει γρήγορα,όπως και η ζωή. Έμπνευση, ερεθίσματα, καλλιέργεια σκέψης, φαντασία, κίνηση,σχέσεις ανθρώπινες είναι τα μυστικά μια πορείας εξέλιξης όπως ταιριάζει στον άνθρωπο.

Δώστε αγάπη στα παιδιά σας. Και ας μην λάβατε.
Φτιάξτε αγάπη για τα παιδιά σας.Την ξεχνάτε την αγάπη.